მთ

მთას ვიყავ მწვერვალზე ვიდექ
თვალწინ
მე
ფინა ქვეყანა..
ჩამოვედი
ისევ ის გოგო ვარ ხუჭუჭა პატარა
კი არა და
რაც ვიყავი წასვლის წინ
უბრალოდ
საშინლად დამწვარდაწყლულებული სახით
სიარულისგან დაღლილდაქანცულდასიებული ფეხებით
და
ახალახალი მოგონებებით...
გაივლის კიდევ
1
2
3
დღე
კვირა
თვე
წელი
და
დავჯდები ან სულაც ავდგები
და
გავიხსენებ
3358 მეტრს
მგონი პირველად ავმაღლდი ამ სიმაღლეზე
მმ
ჰხო..
ავმაღლდი ფიზიკურად
თორემ
რაც უფრო მაღლა ხარ
ხვდები
რა უფრო დაბლა ხარ
ისთრე.......
არასდროს მიფიქრია რომ კარგი ადამიანი ვარ
მართლა არასდროს
უბრალოდ
კიდევ ერთხელ გავუსვი ამ დღეებში ამ ფაქტს ხაზი
თუ აარ
წრეწილი
არაფერი განსაკუთრებული
ეგო
იზმი
ზოგ ადამიანში ბევრია
ზოგში ცოტა
ჩემში მოზღვავებული : ))
და ამას არც ვნანობ
უფრო სწორად
ვერ ვნანობ
თორემ კი
აი დავჯექი დღეს
და
ასჯერ გავზომე
და არცერტხელ არ გამიჭრია
მარა მაინც ვერ ვინანე
ნანვები
ნანვები
წყალში გადავანვდები
ჰხოდა ისა
გავიარეთ
კი არა და
აი თურმე რატომ მიყვარს მთა....
”შენი თავი შენადვე გეყუდნესო”
მეტი არაფერი!!!
მე ვიცი, რომ როცა მთაში მივდივარ
იქ ჩემ გარდა ჩემი დამცველი, ჩემი გადამრჩენელი, ჩემი ხელის გამომწვდენელი არავინაა
მე ვიცი
რომ
საკუთარ თავს თვითონ უნდა გავუკვალო გზა
მე ვიცი
რომ
მე ვარ ჩემი თავის პატრონი სხვა არავინ
სხვა არაფერი
და
თუ მთაში მოვკვდი
ეს არ იქნება უბედური შემთხვევა
ეს არ იქნება სამწუხარო ფაქტი
უბრალოდ
მე ვერ გავმართე საკუთარი თავი სწორად
ვერ დავსახე სწორი სტრატეგია
სხვა არაფერი.....

არ ვიცი რაზე ვფიქრობდი
როცა
უღელტეხილის ქიმზე ვიყავი ჩამოკიდებული
და
მერე ფეხის გადასადგმელი ადგილი უბრალოდ არ ჩანდა..
არ ვიცი
მაგრამ
რატომღაც მგონია
რომ
ჩემს თავში რაღაც ძალიან რთული მათემატიკური განტოლება იხსნებოდა
და
უცებ ამოიხსნა
და
ავედი...
და სწორედ ის გამიხარდა რომ ამოვხსენი
და
სხვისგან არ გადაბიწერე სწორი პასუხი...
დამოუკიდებლობა!
აი რა არის მთა
და კიდევ ერთხელ
შენი თავი იმიტომ გაქვს
რომ
შენადვე გეყუდნეს
და
არა სხვას........
ჰხოდა ასთრე..
გართულებული სავარჯიშები საკუთარი თავისთვის
რა იქნება შემდეგი
კი არა და
სად იქნება შემდეგი
ვიწვრთნები
და
ვქვავდები
და
ვფოლადდები
მთაო
შენთან
1
ად