Thursday, May 27, 2010

:ც


ეს ის შემთხვევაა, როცა დაზარება გვერდზე უნდა გადადო

და

წერად იქცე

ანუ

წერამ აგიტანოს

ვუთხარი თავსა ჩემსა და დავიწყე....



ვერ სძლებს 20ნება

უსრულ

ებლად

და ჩემი 19 ნება 26 წლის ასაკში 100რულდა

ანუჰხთ

მუჰამედი მივიდა მთასთან...

20ნება იმიტომაა, 20ნება

რომ

20ნებაა

და

არა იმიტომ

რომ

იცი

რატომაა

20ნება...

ჰხო რა..

აბა მე რა ვიცი რატომ მინდოდა

სულსულსულ

სუუუულ

რომ

ზღუაზე შევხვედროდი ჩემს დაბადებას...

მინდოდა და მორჩა!

ჰხოდა 1 წლის რომ გავხდი არ ვიცი რა ხდებოდა

2 წლის რომ გავხდი ზღუა არ მქნდა ნანახი და..

3 წლის რომ გავხდი, ნანახი მქონდა

მაგრამ

4 წლის რომ გავხდი

არ ვიცოდი

რომ

5 წლის რომ გავხდი

მინდოდა

6 წლის ასაკში

მენახა

7 წლის ზღუა, 

რომელიც

ჩემამდე ძალზე შორის იყო

8 წლის ასაკშიც

და

9 წლის ასაკშიც

და

10 წლის ასაკშიც 

და

11

და

12

და

13

და

მერე 

13 -ს მიუმატეს 13

და

ნება იქცა

26 ნებად

და

მატარებელიც დაიძრა.......

ამბავი იმისა, თუ როგორ შეიძლება ადამიანს უთხრა

რომ

აი მე ხომ ადამიანი

ვარ

და

აი შენც ხომ ადამიანი ხარ

და

აი ისიც ხომ ადამიანია

და

ეს კარგია!

თან ძალიან კარგია!

და

ზეუკარგესია

და

უუგუჩავესია

კი არა და

მართალია ჩემს შვილიშვილებს

არ ეყოლებათ ბებია

რომელიც მათ

წინდებს მოუქსოვს

და

არ ეყოლებათ ბებია, რომელიც მათ

ჩურჩხელებს გაუკეთებს

და

არ ეყოლებათ ბებია, 

რომელიც 

რომ

რომ

როოომ....

სამაგიეროდ, ჩემს შვილიშვილებს ეყოლებათ ბებია

რომელიც

ძილის წინ მოუყვება ზღუაპარს იმაზე

თუ როგორ აისურვილა ერთმა გოგომ

თავისი 26 წლის 26ნება

და

როგორ წავიდა თავის დაბდღეზე  ბათუმში

ზღუისთვის თავის დაბადების მისალოცად

და

როგორ გაჩერდა მატარებელი ხაშურის სადგურზე

და

როგორ გაჩნდა საიდანღაც მისი ორი მეგობარი

ტორტით

და

აააააალუუუუჩეეებით 

ხელში

და

როგორ 

დააჯერეს

რომ,

26 წლის წინ

თურმე

ეს გოგო

მართლა

დაიბადა

სულსულსულ მართლა....



:ც

Friday, May 21, 2010

ცბზსჯკლცჰსკლზბჰც


შეგრძნება იმისა, რომ რაღაც ხდება

იმაზე

უფრო ძლიერია, რომ 

სინადვილეში არაფერი

ხდება...

დღეს ავიღე გუაშები და ფუნჯი

და 

უბრალოდ მივყევი ჯღაბნას..

აი ისე, საერთოდ რომ არ ფიქრობ არაფერზე

და

ინსტიქტურად

რომელ ფერსაც მისწვრები იმაში რომ აწობ ფუბჯს

და

ხელის პირველივე მოძრაობაზე რაც იჯღაბნება თეთრ ფურცელზე

იმას რომ ჯღაბნი..

მოკლედ, საბოლოო შედეგი ის იყო რომ

ნახევარი სულ წითელყვითელალისფერ და 

რა ღა თქმა უნდა

მწუნემწუნე ფერებში გადაიღება

და

ნახევარი ისევ

გაშავდა

ზედ ამოუცნობი წითელი ობიექტებით..

დაახლოებით იგივე ექსპერიმენტისმაგვარი რაღაც ჩავატარე შარშან

და

მაშინ 

მხოლოდ

წითელი და შავი  ფერები დომინირებდა

ასთრე, რომ შედეგი არის

მაგრამ ეს შედეგი

რამდენად შედეგიანია

არ ვიცი

და

არც მაინტერესებს..

მთავარია, რომ შარშანდლიდან დღემდე რაღაც შეცვლილა..

მერე რა რომ არ ვიცი რა

მთავარი ის არის რაც ვიცი

თუ ის 

რაც შეიძლება ვიცოდეთ..

ჰხუხ

გუშინ მივხვდი, რომ ამდენ კითხვაზე პასუხებს რომ ვცემთ

ამ

პასუხებს ვცემთ..

მმ

ანუჰხთ პასუხებს ვცემთ რა..

ნაცემი და ჩალურჯებული პასუხები,,

რა დააშავეს

:ს

ჰხოდა გადავწყვიტე შევიბრალო საწყალობელი პასუხები და აღარ ვცემო : |

და

არც გავცე...

ჰხო რა

მოღალატე ხომ არ ვარ რომ გავცე?

ან სადისტი

რომ

ვცემო

: |


მოკლედ პასუხების უფლებების დამცველ საზოგადოებას ვაყალიბებ 

მე

ასე

უპასუხოდ

და

უკითხოდ

და

უძახილოდა

და

სახე

გაბადრიუსუპამირანებული...


ყველაფერი არის

ძლიერ

ძლიერ...





Saturday, May 15, 2010

ნკჯნ;კჯნ;


ბუნებაში ყველაფერი თუ კანონზომიერად

მიმდინარეობს

ანუჰხთ გამოდის, რომ

ახლა, ღამის 2 სთ ზე ამ სისულელეების წერაც\

კანონზომიერია?

თუმცა ვინ თქვა, რომ კანონზომიერი მხოლოდ ანტისისულელე შეიძლება იყოს

ჰხუხ

რა ხდება გვერდით ოთახში

როცა

მე

მეორე ოთახში ვარ

ნეტავმც...

ან ვინ იცის

იქნებ უფრო საინტერესო სიუჟეტები

ვითარდება ჩემი ორი სათვალთვალო თვალის მიღმა...

ვინ იცის, ის

რაც არავინ არ იცის...

მეძინება. მაგრამ არ ვიძინებ...

ესეც კანონზომიერია

ალბათ...

ჯაჭური რეაქციები..

გადასვლა ერთი რგოლიდან მეორეზე

მეორედან მესამეზე

მესამედან.....

და მერე ისევ პირველზე

და

რგოლიდან რგოლზე გარდამავალი ცხოვრება...

ჯაჭური რეაქციები..

ვინც იყო

იგი

რომ არა,

არ იქნებოდა

რაც

არის



ცხოვრება ძალიან ჰგავს რიცხვებს

უფრო სწორად მათემატიკურ ჩანაწერებს..

ერთ დღეს მოინდომებ

ნაშთი ნახო შენი ცხოვრების

და

შედეგი თუ ის არ აღმოჩნდა

რასაც ელოდი

მოგიწევს

მთელ ცხოვრებას დეტალურად გადაავლო თვალი

რომ

იპოვნო სად დაუშვი შეცდომა...



მეზარება ნაპოვნი შეცდომების გამოსწორება...


ალბათ იმიტომ რომ

ნაშთი

დღევანდელი დღის მდგომარეობით

მაინც არ შეიცვლება....



არ გაივლის დღე

რომ არ დატოვოს

სიტყვა

ცივი






ჩამქრალი ლაჟვარდოვანება.........

Wednesday, May 12, 2010

ეწქექწ


გაზაფხული მოვიდა მთელი თავისი გაზაფხულობბით

ანუჰხთ

ამწუანდა მდელო, ამწუანდა მთები..

ტყემ მოისხა ფოთოლი

სიმართლე, რომ გითხრათ,

მერცხალი ჯერ არ ჭყივის,

მაგრამ

ხომ იჭყივლებს?

მოკლედ გაზაფხული მოვიდა.....

ჰხოდა ვის გაუხარდება ყველაზე მეტად გაზაფხულის მოსვლა

თუ არა

ჩემს ფეხებს :უსერ:

ჰხო, სწორედ ფეხებს...

გამოზამთრებული და გაუსაქმურებულები

როგორც იქნა

ამოძრავდნენ



ერთ ადგილას არც თვითინ ჩერდებიან და აღარც მე მაჩერებენ :ს

მიხარია..

მიხარია, რომ ამ გაზაფხულსაც

ბუნება მიხმობს

თუ მეძახის

ან იქნებ არც მიხნობს და არც მეძახის,

იქნებ ამბობს კიდევაც რა გამიწყალა გული

რას მიტკეპნის ამ სიმწრით ამოსულ ბალახებსო..

ჰხუხ

მწუნე ბალახში ძილი გერჩივნოს იმას


რა ჰქვია...



და მაინც, სა20არია, ადამიანი ხომ არის ბუნების შვილი და არა ხელოვნურად შექმნილი რაიმე ნივთი

ხომ დამეთანხმებით, რომ არის?

და თუ არის, მაშინ ადამიანი რატომ არ უხდება ბუნებას?


აი, როგორც გადაგდებული ნაგავი

და

დაყრილი ერთჯერადი ჭურჭელი

ისე რატომ მეჩხირება თვალებში

ადამიანი

?


დღეს შემომაფიქრდა ეს და

მერე

იმ ხალხსაც

და

ჩემ თავსაც

და

ბუნებასაც

პირობა მივეცი, რომ ამ საკითზე ვიფიქრებდი

და

გასაღებს ვიპოვნიდი..

მაგრამ ახლა არა\

ახლა მხოლოდ უსასუტიკესად გადაღლილ, მაგრამ ბედნიერე ფეხებს ვგრძნობ



ვულკანივით მეფრქვევა თავში აზრი:

სასიარულო კიდევ ბევრია...



და სანახავი კიდევ ბევრია...



და ბევრია

ბევრია

ბევრია

მწუნე ბალახები, რომელებიც თანახმანი არიან ფეხი დავადგა

ოღონდ მივიდე

და

ვნახო



:ც










ალუჩები..........