ჰფეჰფრლქწჰფნლწქფნკლ

დოკუმენტური პოსტი

ანუჰხთ აქა ამბავი იმისა

თუ როგორ

ავიყარეთ

ჩავიყარეთ

წავეყარეთ

მივეყარეთ

და

მოვეყარეთ...

მარშრუტი: ზანავი -ნუნისი (ბილიკი4)

ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ გასული საუკუნის პირველ ნახევარში გერმანიამ ომი გამოუცხადა საბჭოთა კავშირს და დაიწყო დიდი სამამულო ომი კი არა და მეორე მსოფლიო ომი. ჩავთვალოთ, რომ რომელიმე თქვენგანმა, ვინც ამ პოსტს კითხულობს, არ იცის რომ სტალინმა რა და მაშინდელმა წითლებმა დაამარცხეს ბოროტი ჰიტლერი და დაისადგურა სიკეთემ - ვაშა, ვაშა! მას შემდეგ მადლიერი შთამომავლობა ამ დღეს ანუჰხთ 9 მაისს ისვენებს და დასვენებულბედნიერი კიდევ ერთხელ ზეიმობს ფაშისტებზე გამარკვებას - კიდევ ვაშა, კიდევ ურა....

არ ვიცი თქვენ რას ფიქრობთ ჰხოლმე, როცა უცბაშად კალენდარს დახედავთ და აღმოაჩენთ რომ შაბათ-კვირის გარდა,მ ორშაბათსაც შეიძლება დაგასვენოს სამსახურმა... მე მომენტალურად მენთება თავში სიგნალი, წარწერით "სად წავიდე"...

ჰხოდა რისთვის არსებობს კარავი.გე.. იმისთვის რომ ამ შენს შეკითხვაზე პასუხი გაგცეს...

მივედი

ვნახე

და

აღმოვაჩინე თემა იგივე სახელწოდებით, როგორიც მარშრუტის დასახელებაა

და

ჩავეწერე...

მერე დავიწყე დღეების დათვლა:

2 მაისი

3 მაისი

4 მაისი

5 მაისი

და

როგორც იქნა- 6 მაისი ც...

ჩემთან სულ ასე ხდება... როცა რაღაცას ველდოები, ძალიანძალიან ველოდები

ბოლო წამს უცბაშად ბრახ და... რაღაც ხდება...

ჰხოდა ისაო... რაცა ღმერთსა არა სწადდესო...არაუშავს, სხვა დროს აუცილებლად მეყოლება მეორე ბღლუნწი :შ :შ :(

შეხვედრა სააკაძის მოედანზე 8-ის ნახევრიდან 8 მდე იყო დანიშნული... წასვლა კი საბოლოოდ 7 სთ ზე გადავწყვიტე, ამიტომ გასაკვირი არ იქნება თუ ვიტყვი რომ ჩემმა გარდერობმა ერთი ხელის მოსმით მოიყარა თავი ზურგჩანთაში... სადღა იყო იმაზე ფიქრის დრო რა წამეღო და რა არა... საბოლოოდ ძალიან ბევრმა გამოუყენებელმა ნივთმა მოიყარა თავი ჩემს ჩანთაში და ძალიან ბევრი გამოსაყენებელი ნივთი სახლში დამრჩა... მოვიკიდე ზურგზე ჩემსგასუქებამდეჩემი წონა ჩანთა და გავუყევი გზას..

სააკაძის მოედანზე იმდენი ხალხი იყო თავმოყრილი, ტაქსის მძღოლმა მკითხა მთელი უნივერსიტეტი მიდიხართო? :უსერ: ყოველი წასვლის წინ ერთი და იგივე შეგრძნება მაქვს; ხალხს გადავხედავ ჰხოლმე და ვფქირქობ, აი ამ ხალხის 80% -ს ჰხომ არ ვიცნობ და ჩემთვის ახლა ჰხო არაფერს წარმოადგენენ, არადა გავა 2 დღე, დავბრუნდები თბილისსში და თითოეულ მათგანთან რაღაც პატარა ისტორია მაინც მექნება სა1ო...

თქვენ იცით, რომ მწუანე ფერი იმიტომაა მწუანე, რომ მწუანე არ არის?

ცა რატომაა ლურჯი?

იქნებ მზე იაპონიიდან სულაც არ ამმოდის?

აბა რომელ ასოს ჰგავს ახალი მთვარე?

იცით? არა? არც ჩვენ... სამაგიეროდ ამ შეკითხვებში თბილისიდან ზანავამდე მანძილი ძალზე სწრაფად გავიდა...

ზანავში დაგვხვდა

წვიმა

ქარი

ტალახი

და

ბუნტურა : )

არა, კიდევ დაგვხვდა რეინჯერების სახლი.. აი ისეთი, მე რომ ვო20ნებობ სულ... ტყის პირას მდგარი ხის პატარა სამკუთხედთავიანი სახლუკა... გაგიზგიზებული ღუმლით და ზედ შემომდგარი ჩაიდნით...

სახლში იყო ხალი, ბევრი ხალხი, ძააალიან ბევრი ხალხი

ღამე პირველი - ბრძოლა ადგილის საპოვნელად...ვიპოვნეთ..აღმოსავლეთით იატაკის მე-2 ხაზი...

როცა გეძინება ისიც კი მეორე ხარისხოვანია, რომ თავზე ჩამოწვეთებული გაურკვეველი სითხე შეიძლება ის იყოს, რაც ყველაზე ძალიან არ გინდა რომ იყოს : )) ბოლოსდაბოლოს 5 ხმოვან ხვრინვასაც შეეგუება ადამიანი.... ჩაგვთვლიმა

პირველი სერიის დასასრული...

მეორე სერიაში თქვენ ნახავთ :

ბიჭი-გოგო, ბიჭი-გოგო - ტყაპ ტყუპ, ტყაპ ტყუპ....