Saturday, March 12, 2011

დსკდადკა;


მახსოვს, როგორ მინდოდა ჰხოლმე ჩემს სახლში ბევრი ხალხი მოსულიყო..
მთელ მეზობლებს ჩვენს სახლში მოეყარა თავი
დიდი-პატარა, ყველა ჩვენთან ყოფილიყო..
ძალიან მინდოდა
ძალიან ძალიან
დავხუჭავდი თვალებს და ვიგონებდი ათას ამბავს, როგორ შეიძლება შემომეტყუებინა ჩემს სახლში ბევრი ხალხი...
ჰხოდა ერთხელ ბაბუა კი არა და პაპა გარდაიცვალა....
უეცრად
დილით ცუდად გახდა და საღამოს 19:40 წუთზე გარდაიცვალა..
და მახსოვს როგორ მოიყარა თავი მთელმა სამეზობლომ ჩემს სახლში..
ყველა მოვიდა
ვიზეც და რაზეც მიცნებია მაშინდელი 12 წლის ცხოვრების განმავლობაში
და
მახსოვს ჩემი რეაქცია,
ჩემი დიდიდიდი სურვილი, რომ ოღონდ ყველაფერი ისევ ისე ყოფილიყო როგორც წინა დღით,
ოღონდ პაპა ისევ ცოცხალი ყოფილიყო
ოღონდ ეს ამდენი ხალხი გამქრალიყო ჩემი სახლიდან
და
ის 19;40 საათი ისეთივე 19;40 საათი ყოფილიყო
როგორც წინა დღეს
და
როგორც კიდევ იმის წინა დღეს
და
კიდევ იმის წინა დღეს....



კიდევ ის მახსოვს, რომ ყოველ დღე
კი არა და დღეში 40939483 ჯერ ელ.ფოსტის შემოწმებისას ყოჰოო ზე დღის ნიუსი ჩნდებოდა....
ჩნდებოდა რა, დღესაც ჩნდება...
რომ
ობამა შეხვდა პუტინს
და
ამერიკაში ახალი მაკდონალდსი გაიხსნა
და
ლონდონში წვიმს
და
პარიზში ცხელა...
და აი ყოველ წუთას, ფოსტაზე შესვლისას და ამ ნიუსების დათვალირებისას
გულში უეცრად გამიელვებდა ჰხოლმე
რომ
რა იქნება, ერთხელაც საქართველოზე ეწეროს რამე
რა იქნება, მსოფლიო იცნობდეს საქართველოს
რა იქნება, გერმანიისთვის ნაცნობი და არანეტავესრომელკონტინენტზემდებარეობს ქვეყანა ვიყოთ...
და მერე მახსოვს ომის დროს, რაჭიდან ჩამოსულმა პირველი მაილ შევამოწმე და დღის ნიუსებში საქართველო დავინახე მთავარ ადგილას...
მეორე დღესაც
მესამე დღესაც
და
როგორც მაშინ, 12 წლის ასაკში,
რას არ დავთმობდი, რომ ოღონდ აც ყველაფერი ისევ ისე მიწყნარებულიყო
და
გათავისადგილასდაბრუნებულიყო
როგორც
ეს აგვისტომდე და ომამდე იყო...

ჰხოდა რატომ შემომახსენდა ეს ყველაფერი...
რა ხანია ვფიქრობ რომ სამყარომ მიიძინა
რომ
აღარაფერი ხდება საინტერესო
ისეთი, რომ ჩემი ყურადღება არა მარტო მიიპყროს, დაიტოვოს კიდევაც თავისთან....
და ახლა
იაპონიის კადრების შემხედვარე
როგორც მაშინ და კიდევ როგორც მაშინ
ფიქრებში დროის მანქანას ვიგონებ
და
უკან ვაბრუნებ, რომ ყველაფერი ისე არ იყოს როგორც არის....
..


ჰხათო, რით ვერ ისწავლე, დააკონკრეტე ჰხოლმე სურვილები ვაჰთ...
თორემ უკვე მეშინია
საკუთარი
20ნებების
რადგან
ისინი
უკვე
ყოველ ფეხის ნაბიჯზე რეალურდებიან


:შ

No comments: