კჯჰლგ

მერამდენე დღეა

და

მე

რამდენ

ე

კვირა

ვწერ/ვშლი,

ვწერ/ვშლი,
ვწერ/ვშლი....

და მაინც ვერ წავშალე.....

მაინც იწერება ის,

რაც

აქ ვერ იწერება...

როგორ შეიძლება წაშალო ის, რაც არც არასდროს დაუწერია ვინმეს

როგორ შეიძლება

როგორ

როგორ

როგორ

და

მშუენივრად....

ფარები მინდა

ბევრი ფარდები

დიდი დიდი სქელი ფარდები...

უნდა ჩამოვაფარო,

რომ

მერე ავხსნა,

რომ ფარდა აეხადოს იმას,

რასაც აქამდე ფარდა არ ჩამოჰფარებია...

არადა, მართლა იმდენჯერ იცვლება ადამიანი,

რომ

ბოლოს ისეთი

ც

ხდება, როგორიც თავადაა...

ჰხახ

ჩემი ეს ნაწერი იმ ადამიანს მაგონებს, რომელიც ტელეფონზე ურეკავს ვიღაცას

და

სალაპარაკო არ აქვს..

არადა არც ტელეფონის გათიშვა უნდა

რაღაც სისულელეებს მიედმოედება

და

თვითონაც ხვდება

რომ

დროს უაზროდ კარგავს

უბრალოდ, უნდა რომ ელაპარაკოს

რაზეც გინდა

და

ვიზეც გინდა

და

ვინც გინდა...

ოღონდ ილაპარაკოს...

როგორ ხარ

ო

და

როგორც ყველა

ო

ნეტავ რა იგულისხმა........მმმ

სს

დამიბრუნეთ ჩემი სულის 1/2 მთებო

ან

სულ წამიღეთ

და

სულ

გამამთევკლდეებტყევეთ...

ჩემი სიმართლე ბრმაა

და

ამიტომააც

თვალებში ვერ ვუყურებ...........

მწყურია!

მ-ხ

00:42 წუთია

18 მარტი...

ყველა წესის და კანონის მიხედვით უკვე 42 წუთია უნდა მეძინოს..

მაგრამ ვერ ვიძინებ

კი არა და

არ ვიძინებ...

ჩემი მრავალრიცხოვანი თავებიდან ერთ-ერთი ალაბთ იტყვის, რომ 

ეს

უძილობა

კი არა და

დაუძინარობა

იმ ერთი ჭიქა ნალექიანი ყავის დამსახურებაა

სულ რაღაც 2 საათის წინ

რომ 

მივირთვი....

სხვა ნაწილი იტყვის რომ...

რომ ისა...

დღეები რბიან ვით კამათლები

შავ-თეთრი დღეების არის მრავლობა

ო

გასული თვეების რეპორტს ვთხოვ საკუთარ თავს

მინდა შეაჯამონ

ჩემში არსებული 

ქაოსი,

მიჩვენონ ახალი ტენდეციები რომლებმაც ბოლო დროს იჩინეს თავი

და

რაც მთავარია,

დასახონ გზები..

მაგრამ

ყველა დავალება ხომ იმიტომაა დავალება

რომ

ვალად გედოს

ანუჰხთ

იყოს და იყოს...

თუმცა არა, რატომ

აი ახალი ტენდენცია- აღმოჩენილი რამდენიმე წამის წინ...

ბოლო დროს "ფრთხილი" და "დაკვირვებული" "ხათო" დაწინაურდა..

აი ახლაც

თავზე მადგას და ცდილობს არაფერი ისეთი არ დავწერო

ისეთი

როგორიც მას არ უნდა...

მაგალითად ხათოს არ უნდა ვახსენო სიტყვა "დაღლა"

რადგან

მისი აზრით, ხათო არ იღლება!

ხათო არ შეიძლება დაიღალოს

და

არც დაიღლება!!!

ხათოს უნდა აკონტროლოს რაც აკეთებენ სხვა ხათოები

არა რას აკეთებენ კი არა

რატომ აკეთებენ..

აი მაგალითად, რატომ მოუნდა ახლა ამ ყველაფრის დაწერა

და

ხათო

ფიქრობს

ფიქრობს

ფიქრობს

და

არქეოლოგიურ გათხრებს აწარმოებს დანარჩენ ხათოებში..

ყოველ დღეს ახალ-ახალ რაღაცეებს პოულობს

მაგრამ

არ იმახსოვრებს...

მაშინვე ივიწყებს

რომ

მერე ისევ თავიდან იპოვნოს

და

გაუხარდეს..

პატარ-პატარა გამარჯვებები....

20 მცირე ომი მოერევა

თუ

ერთი დიდი ომი?

კითხვის ნიშანი მოერევა თუ ძახილის ნიშანი?

ხათოს უნდა გაიგოს რა უნდა რომ გაიგოს...

ხათოს რაღაც უნდა

მმმ

:შ

არა...

ჟურნალისტურ ეთიკაზე საუბარი არ მაქვს,

არც იმაზე, წაკითხული აქვს თუ არა ვინმეს ჟურნალისტიკსი საფუძვლები

და

მითუმეტეს არც იმაზე, რა უნდა იყოს პრიორიტეტი ჟურნალისტისთვის

როცა

გადაცემას ამზადებს...

მხოლოდ იმის დაწერა მინდა,

რომ

სულლლლ რაღაააც 2-3 წამში

ქართველების

90 % -მა

სრულიად უბრძოლველად დათმო თბილისი და საქართველო...

ტეხს

2 წლის მერე განსაკუთრებით........... 

აი გაზაფხულიც მოვიდა

მოვიდა კი არა, უკვე 8 დღეა მოვიდა...

მე კიდევ დღეს აღმოვაჩინე, რომ ასეთ უდიდეს მოვლენაზე

ერთი პოსტიც კი არ დამიწერია..

არა, იმიტომ კი არა, რომ

გაზაფხულის მოსვლა

იმაზე ნაკლებად გამიხარდა

ვიდრე დანარჩენი 25-ის

არა

უბრალოდ ისა......

ყველაფერი ხომ შედარებითია

და

ემოციაც ხომ შედარებითია...

როგორც ჩანს, ის 8 სმ უფრო დიდად EMOციური აღმოჩნდა ჩემთვის

და

შენთვის

და

მისთვის

ვიდრე გაზაფხულის მოსვლა...

ჰხოდა საიდან დავიწყო..

საიდან და ფილმიდან "მილიონი წელი ჩვენს ერამდე"..

პირველად სწორედ ამ ფილმში გავიგე რომ

არსეობს

ბუნებრივი კატაკლიზმები...

რომ შეიძლება მიწა გაიყოს

და

ადამიანი შიგნით ჩაიტანოს..

რომ თურმე ერთხელ შეიძლება იგრიალოს ამ ჩემმა საყვარელმა მთა-ველებმა

და

ცეცხლი გადმოგვაყაროს თავზე..

ჰხოდა ყველაფერი პირველი ხომ მაინც პირველია..

ასე იყო მაშინაც

ალბათ 20 წლის წინ...

საბრალო დედაჩემი,

ამ ფილმის ნახვიდან დაახლოებით ერთი თვის განმავლობაში

იძულებული იყო

ყოველ ღამეს თვალგახელილი მჯდარიყო ჩემს საწოლთან

შიშისგან გული რომ არ გამხეთქოდა : )))

მერე იყო 1999 წელი : )

სახლში დიიიიდი მშენებლობა გვქონდა გაჩაღებული

და

ამიტომ, ორი ადამიანი

გერმანელი საშა და სომეხი პატრიკა ( მგონი პატრიკა )

ჩემს სახლსი მთელი ორი თვის განმავლობაში ცხოვრობდნენ ..

დღისით მუშაობდნენ და საღამოობით ოჯახის სრულფასოვან წევრებად იქცეოდნენ ხოლმე : ))

ჰხოდა ერთ-ერთი ასეთი "ოჯახისწევრობის" დროს, გადავწყვიტეთ ერთად გვეყურებინა მეზობლისგან წინა დღისით ნათხოვარი კასეტისთვის : ))) რაღა ბევრი გავაგრძელო..ფილმი იყო ვულკანზე...

ის ღამე როგორ გავათენე არ მახსოვს..

სამაგიეროდ მახსოვს მეორე დღე, როცა ტვ-მ დიდის სიხარულით გვამცნო

რომ

ღამით თურქეთში მომხადრი მიწისძვრის გამო, 18 ათასი თურქი იყო გარდაცვლილი..

აქ დაიწყო მეორე ეტაპი ღამის თევებისა და კოშმარებისა : ))

ჰხოდა მესამე ეტაპიც ფილმს უკავშირდება

: )

და ისეთივე ვერდიდადხარისხოვანდაკარგსიუჟეტიან ფილმს, როგორიც დანარჩენი ორი იყო..

ბევრი ფიქრის მერე საბოლოოდ მაინც გადმოვწერე 2012

შეძლებისდაგვარად ჩავაბნელე სახლი

და

ჩემ დასთან და მამიდაშვილთან ( ვასასიკოსთან) ერთად დავიწყე ფილმის ყურება...

ჰხოდა ჰაიტი და ჩილე არ კმაროდა

და

ახლა თურქეთი..
ჰხუხ

უბრალოდ ისა...

მაგრამ თუ ერთხელ სოფელს უნდა ბოლო მოეღოს

მაშინ...

კი არა და

დღეს წავედი და თმა შევიჭერი...

აბა ასე გაწეწილი ხომ არ შევხვდებოდი აპოკალიფსს

:ც