Thursday, October 4, 2012

წიგნი თანაც სამი

ჩემი მოგონილი  ტრადიციებიდან ერთ-ერთი

ყოველთვის, ხელფასის აღებიდან
2-3 დღის შემდეგ
შევდივარ წიგნების მაღაზიაში
და
ვყიდულობ წიგნს
თან სამს...
ჰხო, ესეც ტრადიციაა, რომ უნდა უნდა ვიყიდო
არა ერთი ან ორი ან ოთხი ან ათი
არამედ
3 წიგნი...

ტრადიციულია შემდგომი ხელფასის აღებამდე დარჩენილი 28 დღეც
სამი წიგნის წაკითხვას, როგორც წესი ვანდომებ ორ კვირას
და
დანარჩენ ორი კვირას კი ვფიქრობ, რომელი წიგნები ვიყიდო შემდეგ ხელფასზე...,....
ვფიქრობ ვფიქრობ და მერე ჰხან ნეტში გადავაწყდები ჰხომე რაღაც საინტერესო წიგნზე ანოტაციას
ან ვასასიკოს წამოსცდება რამე რომელიმე ახალ წიგნზე...
მოკლედ, მაღაზიაში მისვლამდე
ზუსტად ვიცი
რა მინდა...
მერე შევდივარ შიგნით და ჰხოი საოცრებავ..
ნუ ესეც ტრადიციაა..
ტრადიციულად, მავიწყდება ყველაფერი
ყევლა მწერალი
ყველა წიგნი
წაკითხულიც
წაუკითხავიც
და
5-10 წუთს შევყურებ წიგნებით გატენილ თაროებს
ისე თითქოს ცხოვრებაში პირველად ვხედავე საერთოდ წიგნს...
და  მერე უცბაშAად ხდება სასწაული
ჰო, სასწაული
დაახლოებით ისეთივე, როგორიც იერუსალიმში აღდგმას ცეცხლის გადმოსვლაა,
იმ ხმაურში
თუ სიჩუმეში
გარკვევით ისმის, როგორ გეძახის ვიღაც
მე შემომხედე მეო
და
იმდენი თითქოს ერთნაირი წიგნიდან თვალი ზუმავს ერთს,
ტრალდები, იღებ
და
შლი შუაში..
არც ტექსტს კითხულობ, არც ავტორს არც სათაურს
უბრალოდ შუაში შლი
და
ხვდები
რომ
ის ის არის
და
ის წიგნიც ისე გებღაუჭება, ისე ეგწებება ხელებზე, თითქოს ისიც ხვდება რომ შენ შენ ხარ...
პირველი წიგნი საშუალო ზომისაა ჰხოლმე, ჩვეულებრივ შრიფტიანი და საშუალო სტატისტიკური ყდით
მერე თვალს თუ მოავლებ მის გარშემო, დაახლოებით 2-3 წიგნის მოშორებით რაიმე დიდ, სქელყდიან, 11იანი შრიფტით აკრეფილ წიგნსაც შეავლებ თვალს  რომელიც აუცილებლად პირველ პირშია მოთხობილი და იმასაც გამოაყოლებ ხელს და აი უკვე სალაროში ფულის გადახდისას, როცა მოლაერი ისის არის ჩეკს ამოარტყამს, უცბაშად საიდანმე მესამე წიიგნიც შემოგაჩეჩდება, უფრო მომცრო ზომის,რომელიმე ესპანურენოვანი მწერლის მოთხრობების კრებული ძირითადად და ყდიდან ამმწერლის ფოტოსურათი ისე შემოგყურებს, კარგი გოგო ხარ და არ იყიდო აბა...
მერე გამოდიხარ დატვირთული მაღაზიიდან
დატვირთული მთელი სამი წიგნით
და
როგორც წესი, ამ დროს საღამოა ჰხოლმე
და
ასევე, ტრადიციულად, ფეხით ხარ
და
გრძნობ, როგორ სირბილით მიდიხარ სახლში
რომმალე ამოიღო პარკიდან მთელი ეს სიმდიდრე
და შეუდგე კითხვას...
გზადაგზა რომელიმე ცნობილი ბრენდის რომელიმე მაღაზიის რომელიმე ვიტრინაში გამოფენილ ტანსაცმელს მოავლებ თვალს,
აი იმას, მთელი თვის მანძილზე ხელფასის აღებას რომ ელოდები, რომ მიხვიდე და იყიდო
და
დედას გეფიცები,გრძნობ, ეს ტანსაცმელი, როგორ არარააობაა იმასთან შედარებით, რაც შეიძინე...........


მაგრამ ხანდახან ისიც ხდება, რომ
შედიხარ წიგნის მაღაზიაში
იწყებ სასწაულის პროცესს,
იღებ ხელში ხან ერთ,ხან მეორე, ან მეასე წიგნს
ათვალიერებ
ეძებ
ეძებ
ეძებ
და
არცერთი მათგანი არ გეძახის მოდი,მიყიდეო...

ხელცარიელობა კი ისე ჰგავს თავდახრილობას
და
ისე ჰგავს ნელა სიარულს
რომ.........

როგორც დღეს



2 comments:

Anonymous said...

qali romelsac literatura Zlier uyvar-s!)))

Kiwi said...

როგორი ნაცნობი სიყუაციაა, მაგდაგვარი ტრადიცის დანერგვა ნამდვილად კარგი აზრია:)
<3 აღაცნაირად ამაფორიაქა