Monday, May 21, 2012

რა რთული იყო შენი თავი..
ჰხო. შენი თავი და არა ის
ვინც გვერდით დგას და შენს თავს უყურებს
შენს ქცევებს აკვირდება
და
ყოველი მოქმედების ბოლოს ახნა-განმარტებას ითხოვს...
ოო, აი თუ ვერ ახსენი  მერე მტრისას..
ბრაზდება რომელია
აწყდება კლდე-ღრეს არა და კედლებს
და
დაეძებს რას თვითონაც არ იცის...
რა რთულია, იყო შენ კი არა არამედ ის, ვინს
ყოველ წამს გეკითხება მხოლოდ ერთ შეკითხვას
"რატომ?"
რატომ ასე და არა ისე?
რატომ ეს მაინცდამაინც ახლა?
რატომ ის, როცა ყველაფერი ასეა?
რატომ ეს, როცა ყველაფერი ისეა?
რა რთულია, როცა შენ შენ კი არ ხარ
არამდე, ის, რომელიც თვალებში გიყურებს და შენ კიდევ აღარ იცი სად გაექცე მის მზერას
და
სად წახვიდე და სად გადაიკარგო
და
იქნებ ნიჩაბი რომ გქონოდა დიდი ორმო ამოგეთხარა
და
ჩამძვრალიყავი შიგნით, ოღონდ ეს მზერა არ დაგენახა....
ახლა კი რაღა დაგრჩენია
საბანი გაქვს თავზე გადაფარებული და გგონია, რომ ეს დაგიცავს ყველა და ყველაფტისგან,,
გგონია, როგორც მაშინ გეგონა, ბევრი წლის წინ
რომ თუ ომი დაიწყებოდა
თუ სამყარო ყველა მის კლანჭს ერთად გამოაჩენდა
და
გადაყლაპვას დაგიპირებდა
შეძვრებოდი გამოქვაბულში და დაიმალებოდი//
დაემალებოდი ცხოვრებას
და განა არ ასრულდა
100რულდა
და
ახლა ზიხარ გამოქვაბულში და უყურებ ატომური აფეთქების შემდეგ გამუტანტებულ სამყაროს
და
ზოგჯერ გამოქვაბულიდან თუ გაამოხვალ
დილობ შეერწყა და შეეთვისო
მაგრამ ის მეორე
ის სხვა
ის დამკვირვებელი
თითქოს წინა ცხოვრებაში ჩარჩენილა
და
თითქოს იქიდან გიყურებს
ძალიან შორიდან ახლოს
და
ძალიან მკრთალად და მკვეთრად
და
განა რამეს გეკითხხება
განა რამეს გსაყვედურობს
განა რამეს გიშავებს
უბრალოდ იღიმება
იღიმება ისე მკაფიოდ
ისე 1000აზროვნად
ისე სევდიანსიხარულიანად
რომ შენამდე მოსული ღიმილი ყურებში შეკითხვად იქცევა და
გაიძახის
რატომრატომრატომრატომ.....




1 comment:

Anonymous said...

ratom dsa mito!mitomitomitomito!

(quteisurad rom vtqvat:D)