ისა..
აი რა მაგარი გრძნობაა
იმ
ტრანსპორტში რომ ზიხარ
რომელიც
იქ არ მიდის
სადაც შენ მიდიხა...
ან აი, საკუთარ გაჩერებამდე რომ მიაღწევ
და
რომ წამოიწევი,
პირს რომ გააღებ, რომ სთქუა
გააჩერეთ
ო
და
უცებ რომ გაჩუმდები
და
"მარშუტკა" კი მიდის და მიდის
და
შენ
კიდევ
სცილდები
და
სცილდები
და
შორდები
და
შორიშორდები
იმ ადგილს
სადაც
მიდიიოდი,
სადაც უნდა ჩასულიყავი,
არადა როგორ გეჩქარებოდა
როგორ ძალიან....
და
რაღაც..არ ვიცი რა ჰქვია
სიმშვიდე?
თუ ცინიკური ღიმილი,
თუ რაღაც სიამაყის მაგვარი,
რომ
აი
გასცდი საზღვრებს..
იმ საზღვრებს
სადამდეც
უ
ნ
დ
ა
მისულიყავი
და.....
და ერთრხელაც იქნებ მართლა გაჰყვე იმ ტრანსპორტს
რომელიც
წაგიყვანს
და
სულ ახალახალახალ ადგილებს განახებს
და
თუ დაიმსახურე, იქნებ საშენთავგადასავლო ამბებიც გგისახსოვროს......
ბოშა მინდა ვიყო!ესწე
კახაბერ ჯაყელი – პროფესორის დაკრძალვა ანუ ამბავი უ-საზოგადოებისა
-
პ რ ო ფ ე ს ო
რ ი ს დ ა კ რ ძ ა ლ ვ
ა ...
1 year ago
5 comments:
ჰეჰ, ეგრე მარშუტკით რამდენიმე წრით გავცდი დანიშნულების ადგილს და სანამ არ დაასრულა სამარშრუტო ხაზზე დღის განრიგი მეძინა მშვიდად...
პ.ს. მშვიდად რა... ნაბახუსევი.
პ.პ.ს (თუ როგორც არის:დ)
ნაბახუსევი კიარა ნაბახუსევს და საერთოდაც მთვრალს...
მარა რა შუაში იყო ეს შენს თემასთან?
მოკლედ fin.
ყოველთვის შუაშია ის, რაც შუაში არ არის
მაგრამ
ყოველთვის
არ არის ყველაფერი
ყოველთვის
კი არა და
ნასიცხარი : დ
მასეთი ტრანსპოტრის მგაზვრობას გამბედაობა სჭირდება.
Post a Comment