"მე ვცხოვრობ წყალთან,
მარტო.
ცოლისა და შვილის გარეშე.
რამდენნაირი გზა მოვსინჯე,
ვიდრე აქამდე მოვიდოდი:
ჩვენ არ ვირჩევთ ასეთ რამეებს, მაგრამ ის ვართ, რაც გამოგვდის ჩვენი თავისგან.
ჩვენ ვიტანჯებით, წლები მიდიან; ვერევით ტკივილს, მაგრამ არა მოთხოვნილებას ტკივილისა....
სიყვარული კი – ქვაა, რომელიც გდია ზღვის ფსკერზე;
ზემოთ წყალია, ნაცრისფერი წყალი.
მე უნდა გავხდე უგრძნობელი, დავივიწყო ჩემი ნიჭი.
რაც, შეიძლება, ბევრად მეტიადა ბევრად ძნელიც, ვიდრე ცხოვრება – ვიდრე რასაც თვლიან ცხოვრებად....."
No comments:
Post a Comment